Roestvrijstalen plastiek
In het depot van Estel is in 2022 een roestvrijstalen plastiek van Ernst Günter Hansing teruggevonden. Dit was een van de 5 kunstwerken die bij de opening van het Estelgebouw in 1976 een plaats kregen. Het hing oorspronkelijk in de kleine internationale vergaderzaal in het souterrain. Bij aanvang van de transformatie van het kantorengebouw tot appartementengebouw was het in depot opgeslagen en raakte het in de vergetelheid. Het kunstwerk heeft in de westhal van het souterrain een nieuwe plaats gekregen.
​
​
Ernst Günter Hansing staat in de kunstwereld bekend als schilder en tekenaar van vaak bekende namen. Bij Hansing hebben dit soort portretten niets te maken met uiterlijke representatie. De kunstenaar probeert 'interieurbeelden' van mensen te creëren. In dergelijke 'interieurbeelden' brengt hij vaak formele elementen uit zijn abstracte composities. Abstracties als schilderijen en grafiek, als wandreliëfs, glazen ramen en als ruimtelijke sculpturen spelen in Hansings werk een minstens zo belangrijke rol als zijn portretten.
​
​
​
​
​
Ernst Günter Hansing werd in 1929 in Kiel geboren. De Tweede Wereldoorlog bracht het gezin aanvankelijk naar het oosten. De ervaringen van ontsnapping en dood achtervolgden hem vele jaren. Schilderen was voor hem een ​​soort uitlaatklep om te verwerken wat hij had meegemaakt. Zijn roeping was schilderen, wat hij deed als autodidact. Hij was gefascineerd door het expressionisme van Emil Nolde, die Hansing mocht bezoeken en die hem aanmoedigde om verder te gaan, want talent had hij ongetwijfeld. Een andere grote kunstenaar in de 20e-eeuwse schilderkunst, Oskar Kokoschka, moedigde de jonge Hansing aan om kunstenaar te worden.
Vijf jaar later zijn de beeldelementen door hem gerangschikt in lineaire en cirkelvormige ritmes. Zo zijn kerken zijn nog steeds te identificeren, maar hun weging is minder belangrijk. Essentieel is niet langer perspectief en de suggestie van huizenrijen, gebouwen en bomen, maar hun abstractie in duidelijk afgebakende kleurelementen en hun onderlinge relaties.
Wat is de diepere oorzaak van de verandering in het compositorische vermogen van de kunstenaar? Ongetwijfeld de intensieve lessen van Hansing bij Fernand Léger in Parijs in 1952/1953. Hij noemde de uitdrukkingsstijl van de jonge schilder 'sterk Duits en expressief'. "Dat maakte Léger ronduit nerveus", zei Hansing. Léger stelde Hansing voor om meer aandacht te besteden aan vorm en compositie en minder aan psychologisering, zoals de Duitsers liefhadden. Hansing internaliseerde deze kijk op Léger, maar imiteerde op geen enkele manier de taal van Léger, maar vond de zijne.
In de kunstgeschiedenis worden abstracties verstaan als niet-representatieve kunst. Voor Hansing is abstractie een manier om betekenissen te visualiseren: bijvoorbeeld in zijn leidmotief "Cosmic Appearances". Veel van zijn schilderijen met dit thema wekken de indruk dat het oog rechtstreeks het werk van de schepper van de wereld communiceert. Dergelijke composities tonen een gevoeligheid voor het religieuze. Hansing belijdt zich een christen van de oude kerk te zijn. Zonder deze persoonlijke focus zouden zijn afbeeldingen van de kruisweg en Christus niet tot stand zijn gekomen, evenmin als zijn glas-in-loodramen in een aantal gebedshuizen in Noord-Duitsland en Rome. Veel van de portretten van Hansing worden gekenmerkt door abstracties. Voor Hansing betekent abstractie ook weglaten.
Een meesterwerk van omissie is de inmiddels “klassieke” portretstudie van Konrad Adenauer. Alleen het voorhoofd, de ogen, de neus en de mond zijn in dunne lijnen geschreven: een gezichtsstenogram dat contouren achterwege laat om de essentie te benadrukken. De ogen fixeren zich koeltjes op een doel en houden emoties onder controle. De lijnstructuren zijn een uitdrukking van mentale spanning en extreme aanwezigheid.
Abstracties zijn ook indrukwekkend succesvol in de portretten van Marc Chagall. Al snel wordt duidelijk wat Hansing zo boeide aan het gezicht van Chagall: de verschijning van een mythisch wezen met iets zwevends, sprookjesachtigs. Wat overblijft van deze eerste gezichtsverkenning zijn de dierachtige ogen, de neus van de faun en de brede mond die wijd in een grijns wordt getrokken. Met zuinige, perfect gevormde kleurvlakken in wit en soms rood komt het gezicht van het droomwezen uit de zwarte achtergrond tevoorschijn in een kristalheldere, zorgvuldig gedetailleerde abstractie. Alles aan de geschilderde structuur houdt de compositie in balans.
Als schilder was Chagall een verhalenverteller. In de portretten van Hansing wordt de essentie van de verteller, die in droomwerelden wordt getransporteerd en zelf tot deze droomwereld lijkt te behoren, expressief geïllustreerd door de kunst van de abstractie.
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
In 2011 is Hansing in Rhöndorf gestorven. Sindsdien bestaat er een vriendenkring van Ernst Günter Hansing die zich tot doel stelt om het werk van de kunstenaar levend te houden. Dit door een website, publicaties, een film en de organisatie van tentoonstellingen. De introductie van de film over het leven en werk van Ernst Günter Hansing is met verdere informatie te vinden op http://www.eghansing.de.
Zie ook:
https://de.wikipedia.org/wiki/Ernst_Günter_Hansing
​
